وي در اين مقاله به تحولات عظيم دنيا در هزاره سوم و با تكيه به فناوري قرن يعني فناوري اطلاعات و ارتباطات اشاره مي كند، كه در نتيجه آن هر كسي در دنيا مي تواند فارغ از زمان و مكان و بدون هيچ مرزي به سراسر دنيا سركشي كند و خود به يك رسانه تبديل شود.
وي مي نويسد" اين زيباست كه ما مي توانيم اطلاعات و عقايد خود را بسيار سريع تر و غير قابل تصورتر از گذشته در سراسر دنيا به اشتراك بگذاريم و در حقيقت فناوري اطلاعات و ارتباطات حجم غير قابل تصوري از موضوعات را براي اشتراك فراهم مي آورد. ولي انتهاي اين راه به كجا خواهد بود؟ واين حجم عظيم از اطلاعات و اشتراكات ما را به كجا رهنمون خواهد كرد؟"
وي مي نويسد: شايد شما نيز همچون من علاقه مند باشيد تا با در كنار هم گذاشتن تكه هاي فناوري به اين موضوع پي ببريد كه آينده بشريت چه خواهد شد؟ و زماني كه خوب به زندگي، جهان و هر چيزي كه در آن است فكر مي كنم، گاهي اوقات نگران مي شوم كه نوري كه انتهاي تونل قرار دارد، چراغ روشن يك قطار است كه از روبرو به ما برخورد خواهد كرد و نه نورمدينه فاضله (يوتوپيا) كه انتظارش را مي كشيديم.
وي مي نويسد: وعده ها و قول هاي جامعه نرافزاري و عصر همكاري جهاني مرا به ياد جنگ جهاني دوم مي اندازد. امروز قانون گذاران آمريكايي با اين موضوع دست به گريبان هستند كه در بازار جهاني اطلاعات و داده ها چه بر سر حريم خصوصي، مسووليت ها ي اجتماعي خواهد آمد، آن هم در شرايطي كه هنوز معلوم نيست چه كسي اين بازار جهاني را هدايت مي كند؟ به ويژه در تعامل با كشورهاي همچون چين.
وي در پايان مقاله خود به طرح پرسش هاي جالبي پرداخته كه در پي مي آيد:
- اگر شكاف ديجيتال در دنيا بزرگ تر شود آيا دموكراسي و آزادي واقعي تحقق خواهد يافت؟
- آيا گسترش اطلاعات به واقع موجب كاهش گرسنگي، قحطي و كندي پيشرفت بيماري ها خواهد شد؟
- آيا شكل گيري قدرت هاي جديد در عصر جديد در خدمت صلح جهاني خواهد بود يا ما را به سمت يك جنگ رهنمون خواهد كرد؟
- اگر گوگل دنيا را در خود ذخيره كند آيا اين ابزاري در خدمت خير خواهد بود يا شر؟
- آيا فناوري ابزاري براي روشن گري و روشنفكري خواهد بود يا ابزاري براي سركوب؟
اما بد نيست به مقاله اندرو ناچيسون اين موضوع را اضافه كنم كه وي روي مسايل و احتمالات تلخي دست دست گذاشته كه مي تواند رنگ واقيعت به خود بگيرد.
به اعتقاد من به او مي توان تا حد زيادي حق داد. چون روزي كه ديناميت درست شد قرار بود ابزاري در خدمت بشر باشد نه ابزاري براي كشتن بشر. شايد اگر خالق ديناميت نيز مي دانست روزي از اين ابزار براي كشتن بشر استفاده خواهد شد هيچ گاه آن را درست نمي كرد.
و حال بايد اين پرسش را طرح كرد كه آيا سران دنيا در اجلاس WSIS تضمين وتعهد خواهند داد كه روزي از فناوري اطلاعات و ارتباطات بر عليه بشريت استفاده نخواهند كرد؟
