یادداشتی در مورد طرح‌های ملی آقای رئیس! ساسان شیردل - عضو کمیسیون نرم‌افزار اخیرا یک نظرسنجی توسط سایت سازمان نظام‌صنفی رایانه ای کشور برگزار گردید، و منتج از نتیجه آن خبری بر روی رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها (البته مستقل) منتشر گردید مبنی بر اینکه آقای مهندس ریاضی معاونت ارتباطات و فناوری اطلاعات رتبه اول تاثیرگذاری در صنعت IT را از آن خود نموده است ولیکن از آخر ؟! حال چگونه است که جناب آقای مهندس ریاضی با ارائه این همه طرح‌های ملی از قبیل اینترنت ملی، حساب اینترنتی ملی دانش‌آموزان، پورتال ملی و صادرات یک میلیارد دلاری نرم‌افزاری ملی (که اخیرا به این همه پروژه‌های ملی اضافه شده است) در رتبه آخر قرار می‌گیرد. از این مقوله گرفتن دو نتیجه کاملا منطقی می‌باشد: یا دانش و توانایی فکری و فنی متخصصان، مدیران و کارشناسان مرتبط با صنعت نرم‌افزار بقدری در سطح پایین قرار دارد که از درک این طرح‌ها و پروژه‌های ملی عاجز می‌باشند که هنوز به کنه چشم‌اندازهای ایشان پی نبرده‌اند و یا در وضعیت فعلی صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور این پروژه ها و طرح‌های ملی بقدری دور از دسترس و غیرواقعی و غیرعلمی بنظر می رسند که حتی کمترین توجه به آن نیز احساس نمی‌شود. نگاهی بر وضعیت فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران و شرایط حاکم بر فضای آن نه تنها گزینه دوم را قوت می‌بخشد که حتی مطرح نمودن این پروژه‌های ملی را نیز به نوعی شوخی و بازی می‌نمایاند. هنوز جامعه فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران فراموش ننموده‌اند آن سخن را که ایشان فرموده بودند: "مردم به اینترنت پرسرعت احتیاجی ندارند"، چرا؟! شاید سرعت بالای اینترنت یک زیرساخت ضروری برای پروژه‌های ملی اشاره شده نمی‌باشد و همه این پروژه‌های ملی با سرعت پایین اینترنت قابل اجرا می‌باشند. جناب آقای ریاضی این همه پروژه برای چیست؟ چه تعریف و توجیحی دارد؟ از کدام نقطه دنیا الگو‌برداری شده است؟ با کدام نیرو قابل پیاده‌سازی یا اجراست؟ استفاده واژه ملی آیا جهت بزرگنمایی فعالیت‌های ناکرده سازمان شما نیست؟ آیا استفاده از این واژه جز سرپوش‌گذاری برای نابودی بخش خصوصی صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات نیست؟ بسیاری از کارشناسان این مرز و بوم به دلیل نبود کار در حوزه جاری و انحصارگرایی و سیاست‌های غلط سازمان‌هایی نظیر سازمان شما حتی جرات داشتن یک بچه را حتی ندارند، چه برسد به این که کودکانشان بخواهند از حساب اینترنتی ملی شما استفاده نمایند. به نظر اگر این حساب برای کارشناسان این حوزه تشکیل می‌شد بهتر می‌بود و آن هنگام می‌گفتیم که از صنعت واقعا حمایت می‌گردد. تناقضات میان عدم نیاز به اینترنت پرسرعت و پروژهایی نظیر اینترنت ملی و پورتال ملی چیست؟ مگر نه اینکه استفاده از این خدمات و این پورتال نیاز به سرعت بالایی از اینترنت دارد. مگر نه اینکه مهمترین شاخص توسعه‌یافتگی در دنیای امروز، میزان سرعت اینترنت و گستردگی دسترسی به آن در تمامی کشور می‌باشد. آیا ساختن چند صفحه با استفاده از یک نرم‌افزار متن‌باز خارجی که لینک چند سایت در آن قرار داده شده است، پورتال ملی نام دارد؟ کدام خدمات قرار است توسط این پورتال ملی شما که تبلیغات آن تا کرات دیگر نیز رفته است انجام گردد؟ آقای رئیس، با کدامین ابزار یا سیاست‌ها می‌خواهیم به صادرات یک میلیارد دلاری نرم‌افزار آنهم ملی دست یابیم؟ مگر نه اینکه همین چند صد هزار دلار نیز توسط همین بخش خصوصی صورت گرفته است؟ با محصولات متن‌باز مورد استفاده خود که بر استفاده از آن تبلیغ می‌کنید، می‌خواهید به این میزان صادرات دست یابید؟ جناب آقای مهندس، واقع‌بین باشیم، وضعیت فعلی فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران و جهان را بسنجیم و الگوبرداری درست کرده و پروژه‌های محلی موفق تعریف کنیم تا پروژه‌های غیرقابل دسترس ملی، شاید روزی آرزوهای شما که آرزوهای ما نیز می‌باشد محقق گردد. برای پدران و مادران کودکانمان شغل ایجاد کنیم تا خودشان برای فرزندانشان حساب اینترنتی ایجاد نمایند. یادمان باشد که نرم‌افزار، نفت نیست که به سادگی صادر گردد، صادرات نرم‌افزار نیاز به بسترسازی، تولید دانش، ایجاد شرکت‌های خصوصی قدرتمند (نه شرکت‌های شبه دولتی بزرگ) قوانین و سیاست‌گذاری‌های منسجم و مدیریت واحد بدون سلیقه‌گرایی و بسیاری چیزهای دیگر دارد که حداقل می‌توان گفت و با اطمینان گفت که سازمان شما در این موارد گامی بر نداشته است.