ایتنا - دانشمندان می‌گویند سطح ماه گسل‌های فعالی دارد.
شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۸ ساعت ۲۲:۰۳
ماه‌لرزه
دانستن مطالب بیشتر راجع به این فعالیت‌ها، از جمله اینکه کدام قسمت از سطح ماه هنوز هم در حال حرکت است، می‌تواند به دانشمندان کمک کند که فضاپیمای آتی را در کجا فرود بیاورند – و کجا فرود نیاورند.
ماه‌لرزه‌ها – برخلاف زمین‌لرزه‌ها – توسط صفحه‌های زمین‌ساختی (tectonic plates) بزرگ و پرشمار که با شکاف از یکدیگر جدا می‌شوند، با هم برخورد دارند یا از روی یکدیگر می‌لغزند، پدید نمی‌آیند. توماس واترز (یک دانشمند سیاره‌شناس که سرپرستی این مطالعه را برعهده دارد) می‌گوید در عوض، ماه همچون عطارد و مریخ، اصولاً سیاره‌ای «تک‌صفحه‌ای» است.
با این وجود، اشیاء تک‌صفحه‌ای هم می‌توانند دچار لرزش شوند. همزمان با سرد شدن این اشیاء و انقباض بخش درونی، پوسته سخت بیرونی آنها نیز فشرده می‌شود و ترک برمی‌دارد. این فشردگی سبب ایجاد لرزش می‌گردد.
در سال ۲۰۱۰، آقای واترز سرپرستی گروهی پژوهشی را برعهده داشت که تصاویر مدارگرد فوق را مورد مطالعه قرار دادند و صخره‌های سینوسی پرشماری را شناسایی کردند که در سرتاسر سطح ماه توزیع شده بودند. این صخره‌ها نشانگر رانش می‌باشند و مناطقی هستند که سطح آنها همزمان با خنک شدن ماه، منقبض شده است. به عقیده آقای واترز، این صخره‌ها بسیار جوانند.
شناسایی گسل‌های فعال می‌تواند در برنامه‌های آتی ما زمینیان برای حضور بلندمدت روی ماه، مفید باشد. با توجه به اینکه گرانش روی ماه از زمین کمتر است، حتی یک ماه‌لرزه کوچک هم می‌تواند منجر به لرزش‌های مهیب گردد. آقای واترز می‌گوید: «برای اینکه روی ماه از روی سطح جدا شوید، لازم نیست شاهد لرزه‌های پرقدرتی باشید».
کد مطلب: 56623
