ستارهشناسان باری دیگر به فکر استقرار تلسکوپ غولپیکر بر روی ماه افتادهاند
ایتنا - تلسکوپ فضایی جیمز وب نماهایی از دورانی که کهکشانها برای نخستین بار شکل گرفتند را به ما نشان خواهد داد. با این حال، احتمال داده میشود که قبل از تشکیل کهکشانها ابتدا ستارهها به صورت منفرد شکل گرفته بودند.
گروهی از ستارهشناسان دانشگاه تگزاس در آستین معتقدند که احیای یک طرح قدیمی ناسا که یک دهه پیش ارائه شد میتواند مشکلی را حل کند که تلسکوپهای دیگر قادر به حل آن نبودهاند. این ستارهشناسان بر این باورند که این تلسکوپ عظیم قادر خواهد بود تا نخستین ستارههای جهان هستی را مورد مطالعه قرار دهد.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلشگیر، پژوهشگران در این پروژه میگویند که تلسکوپ فضایی جیمز وب نماهایی از دورانی که کهکشانها برای نخستین بار شکل گرفتند را به ما نشان خواهد داد. با این حال، احتمال داده میشود که قبل از تشکیل کهکشانها ابتدا ستارهها به صورت منفرد شکل گرفته بودند. این ستارگان با عنوان ستارههای جمعیت 3 (Population III) شناخته میشوند و لحظهای به شمار میرود که نور برای نخستین بار ایجاد شد، و حدود 13 میلیارد سال پیش شکل گرفتند. دیدن این ستارگان فراتر از قابلیتهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است.
با این حال، یک طرح بایگانی شده ناسا در یک دهه قبل، که با عنوان تلسکوپ «نهایی» توصیف شده، میتواند برای ستارهشناسان امکان دیدن ستارههای جمعیت 3 را فراهم بیاورد. این ستارهها از ترکیبی از گازهای هیدروژن و هلیوم ساخته شده بودند و تصور میشود که بیشتر بین دهها تا صدها برابر بزرگتر از خورشید بودهاند.
یکی از محاسبات ناسا نشان داده بود که یک تلسکوپ آینه مایع که از سطح ماه به فعلیت بپردازد میتواند این ستارهها را ببیند. ناسا یک دهه قبل این تاسیسات پیشنهادی را آنالیز کرد ولی تصمیم گرفت آن را نسازد.
این تلسکوپ آینه مایع مستقر بر روی ماه که «تلسکوپ بزرگ نهایی» نامیده میشود میتواند آینهای با 100 متر قطر داشته باشد. فعالیت آن به طور مستقل از سطح ماه و به کمک توان کسب شده از ایستگاه جمعآوری توان خورشیدی روی ماه خواهد بود. دادههای گردآوری شده میتواند به ماهوارهای در مدار ماه رله شود تا از آنجا به زمین ارسال گردد. خود این تلسکوپ درون دهانهای در قطب شمال یا جنوب ماه مستقر خواهد بود. این محققان امیدوارند که اینبار ستارهشناسان به این ایده اقبال نشان دهند.