ایتنا - میلیاردها سال است که ماه، دوست نزدیک زمین بوده است و با اینکه دیدگاه ما پیرامون شکل و اندازه آن در حین چرخش به دور زمین تا حدودی متفاوت است، اما همچنان در آسمان حضور دارد.
چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۱۶
آیا ممکن است ماه از مدار خارج شود؟
به گزارش ایتنا و به نقل از Live Science، مفهوم ماه به عنوان یک ابرساختار مصنوعی که میلیاردها سال پیش توسط بیگانگان هوشمند ساخته شد، ریشه محکمی در قلمرو داستان‌های علمی تخیلی دارد. اما آیا جسمی طبیعی در فضا وجود دارد که بتواند ماه را واقعاً از مدارش خارج کند؟ با وجود ده‌ها هزار سیارک و دنباله‌دار در اطراف منظومه شمسی، آیا برخورد با یک سنگ به اندازه کافی بزرگ می‌تواند ماه را به پرتابه‌ای تبدیل کند که بتواند به زمین برخورد کند؟
قمر ما جسمی سنگی و جامد است که با یک لایه بسیار نازک از گازها به نام اگزوسفر احاطه شده و این ماهواره طبیعی تقریباً در همان زمان تشکیل زمین یعنی حدود ۵؍۴ میلیارد سال پیش شکل گرفت. به گفته ناسا، یک فرضیه پذیرفته شده به طور گسترده نشان می‌دهد که ماه پس از برخورد عظیم بین یک زمین جوان و یک پیش‌سیاره کوچکتر با نام Theia، از بقایای سنگی آن بیرون آمده است. ناسا می‌گوید فرضیه دیگری نیز بیان می‌کند که ماه و زمین، هر دو پس از برخورد دو جسم که هر یک پنج برابر مریخ بوده‌اند، شکل گرفته‌اند.
ماه در فاصله‌ای نزدیک به ۳۸۵ هزار کیلومتر از زمین قرار دارد و اندازه آن نیز تقریباً یک چهارم زمین است. به گفته ناسا، اگر زمین به اندازه یک سکه متوسط بود، ماه تقریباً به اندازه یک نخود می‌بود.
پل چوداس (مدیر مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا) می‌گوید: «ما برخورد بین هر سیاره و سیارک را بررسی می‌کنیم. به طور کلی، احتمال برخورد سیارک‌ها با ماه بسیار کمتر از برخورد با زمین است؛ زیرا سیاره ما هدفی پرجرم‌تر با گرانش قوی‌تر است». آقای چوداس توضیح می‌دهد یک سنگ فضایی سرگردان به جای ماه، به سمت زمین کشیده می‌شود.
وقتی دانشمندان خطرات ناشی از یک سیارک در حال پرتاب را در نظر می‌گیرند، اندازه نیز اهمیت پیدا می‌کند. به گفته ناسا، برای اینکه یک شیء نزدیک به زمین، تهدیدی برای زمین قلمداد شود، باید دست‌کم ۱۴۰ متر قطر داشته باشد. آقای چوداس می‌گوید برای اینکه برخورد یک سیارک بر مدار ماه تأثیر بگذارد، سیارک باید حداقل به اندازه خود ماه باشد.
او در ادامه می‌گوید: «ماه بزرگ است و بنابراین باید جسم، بزرگ باشد و باید با سرعت زیاد به آن برخورد کند؛ در واقع باید با چیزی که صدها و صدها مایل قطر دارد به ماه ضربه بزنید».
خوشبختانه برای هیچ یک از سیارک‌های شناخته شده در منظومه شمسی به اندازه ماه نیست. به گفته ناسا، بزرگترین سیارک شناخته شده جرمی حدود ۷۰ برابر کمتر از ماه دارد و بین مریخ و مشتری در کمربند اصلی سیارک‌ها، در فاصله‌ای نزدیک به ۱۸۰ میلیون کیلومتر از زمین می‌چرخد.
به گزارش ایتنا، این گفته می‌تواند احتمال تصادم یک سیارک با ماه را رد کند؛ اما جسمی که توسط انسان ساخته شده باشد چطور؟ آنطور که از گزارش‌ها برمی‌آید، زباله‌های فضایی باقیمانده از مأموریت Chang'e 5-T1 چین، در حال حاضر در مسیر برخورد با ماه قرار دارند و انتظار می‌رود در مارس ۲۰۲۲ با آن برخورد کنند.
سوخت این بخش موشک که وزن آن ۴ تن است، پس از قرار دادن رصدخانه آب و هوای اعماق فضایی (DSCOVR) به اتمام رسید. این تقویت‌کننده که اکنون خالی است، در ساعت ۷:۲۵ صبح به وقت شرقی روز ۴ مارس تقریباً با سرعت ۹۲۸۸ کیلومتر در ساعت به نیمه تاریک ماه برخورد خواهد کرد و احتمالاً دهانه‌ای به اندازه ۲۰ متر ایجاد خواهد کرد. البته این تصادم هیچ تأثیری بر مدار ماه نخواهد گذاشت.
آقای چوداس می‌گوید: «ما در حال انجام برخی محاسبات به ویژه برای این شیء هستیم. این مسأله برای فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه ناسا که در حال چرخش به دور ماه است و می‌تواند از دهانه عکس بگیرد، جالب است و از اینرو سرنشینان آن مایلند بدانند که این شیء قرار است به کجا برخورد کند.»
بنابراین، این بار که در آسمان شب به ماه نگاه می‌کنید، می‌توانید با خیال راحت به این فکر کنید که ماه به این زودی‌ها جایی نخواهد رفت.
کد مطلب: 67948
