ايتنا - ایمپلنت مغزی ریزتراشه‌ای صحبت کردن مجدد را برای مرد معلول ممکن کرد

یک مرد مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) – که موجب از دست رفتن کنترل عضلانی می‌شود که، از جمله، منجر به ناتوانی در ارتباط برقرار کردن می‌شود – به کمک یک ایمپلنت نورولوژیکی مجدداٌ قادر به «حرف زدن» شده است. برخی از افراد مبتلا به این بیماری (که با عنوان بیماری لو گهریگ نیز شناخته می‌شود) قادر به ارتباط برقرار کردن غیرکلامی از طریق حرکت‌های چشم بوده‌اند، مثلا انتخاب پاسخ‌های بله یا نه یا هجی کردن کلمات با یک دوربین دنبال‌کننده حرکات چشم. با این حال، وقتی این بیماری شدت بگیرد، حتی حرکت خفیف چشم ممکن است ناممکن شود و روش‌های اخیرالذکر بی‌فایده شوند.

به گزارش ایتنا و به نقل از اسلش‌گیر، در حالی که یک ایمپلنت مغزی، که به بیمارانی کنترل ضروری بر عضلاتشان ندارد یا از یک دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می‌کنند کمک می‌کند تا سطحی از بیان را حفظ کنند که می‌تواند برای تحقیقات و برای سلامت کلی بیمار مفید واقع شود، ولی نکات اخلاقی بسیاری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، اگر یک بیمار به جراحی رضایت دهد ولی سپس توانائیش برای ارتباط برقرار کردن را از دست بدهد، وی نمی‌تواند دیگران را از تغییر تصمیمش مطلع کند. یک دغدغه دیگر این است که، به خاطر محدودیت‌های این ایمپلنت، بحث‌های پیچیده (همچون مراقبت‌های انتهای عمر) کم و بیش ناممکن می‌شوند.

دو آرایه الکترودی مربعی با جراحی در مغز فردی که نامی از وی ذکر نشده، در ناحیه‌ای که حرکت را کنترل می‌کند، کاشته شدند. وقتی این نصب انجام شد، محققان شروع به تست کارآمدترین سیگنال‌های مغزی کردند که برای تفسیر قابل استفاده هستند.

پس از تست حالت‌های متعدد، این سیستم توسعه داده شد تا بیمار بتواند لحن‌های مختلفی که گویای پاسخ «بله» یا «نه» هستند، و نهایتاً تک تک حروف، را کنترل کند. با اینکه این سیستم برای وی امکان شکلدهی جملات کامل را فراهم آورد، ولی فرایند آن سریع نبود. در واقع، بیان هر کاراکتر یک دقیقه و یک جمله حدود 30 دقیقه طول کشید. از اینرو به این زودی‌ها ایمپلنت‌های اینچنینی، با وجود نویدبخش بودن، به گزینه‌ای برای بیماران ALS تبدیل نخواهد شد.