ایتنا - با توجه به رویگردانی شرکتها از نفت، نبود گوگرد پسماندی ممکن است بر آینده فناوری سبز اثر منفی بگذارد.
بر اساس تحقیقات جدید، کمبود اسید سولفوریک به دلیل افزایش انرژی سبز ممکن است به کمبود باتری منجر شود.
اسید سولفوریک هماکنون به عنوان محصول جانبی پسماندی از عملیات گوگردزدایی نفت خام و گاز طبیعی به دست میآید. بیش از ۸۰ درصد عرضه جهانی از این طریق و در قالب گاز دی اکسید گوگرد تامین میشود که کاهش باران اسیدی را در پی دارد.
با این حال، با حرکت اقتصاد جهانی به سمت کربنزدایی و مقابله با تغییرات آبوهوایی، کاهش مصرف سوخت فسیلی در صنایع بر تامین گوگرد اثر منفی میگذارد و از میزان آن خواهد کاست.
طنز ماجرا اینجا است که تا سال ۲۰۴۰، تقاضای جهانی برای اسید سولفوریک بهمنظور تولید فناوری سبز، به میزان چشمگیری از «۲۴۶ به ۴۰۰ میلیون تن» افزایش خواهد یافت.
طبق برآورد محققان یونیورسیتی کالج لندن، بسته به سرعت روند کربنزدایی، ممکن است سالانه بین ۱۰۰ تا ۳۲۰ میلیون تن-۴۰ تا ۱۳۰ درصد منابع فعلی- کمبود عرضه وجود داشته باشد.
پروفسور مارک مزلین توضیح داد: «کمبود گوگرد پیش از این نیز رخ داده، اما این بار تفاوت در این است که این عنصر دیگر از پسماند صنعت سوخت فسیلی تامین نخواهد شد. پیشبینی ما این است که این نوع عرضه ارزان، فراوان و دسترسپذیر گوگرد پایان میپذیرد و شاید افزایش چشمگیر استخراج مستقیم عنصر گوگرد از معادن پاسخگوی تقاضا شود. روشی که برعکس، ممکن است آلاینده، سمی، مخرب و پرهزینه باشد.»
«به تحقیقات برای یافتن روشهایی کمهزینه و کماثر بر محیط زیست برای استخراج مقدار زیاد عنصر گوگرد از سنگهای سولفاته در پوسته زمین نیاز فوری داریم. جامعه جهانی باید به فکر پشتیبانی از استخراج گوگرد از معادن و قانونگذاری برای آن باشد تا آثار منفی این تحول بزرگ به حداقل برسد و از تولید ارزان و غیراخلاقی هم جلوگیری شود تا بازار از روند طبیعی خارج نشود.»
آنان میگویند برای یافتن روشهایی کمهزینه و کماثر بر محیط زیست برای استخراج مقدار زیاد عنصرگوگرد از پوسته زمین هم به تحقیقاتی نیاز داریم.
دکتر سایمون دی، نویسنده دیگر این تحقیق، گفت: «دغدغه ما این است که شاید کاهش تدریجی عرضه به وقوع یک دوران گذار منجر شود که در آن، فناوری سبز برای تامین محدود گوگرد گرانتر از صنعت کودسازی پیشی بگیرد و همین مشکلاتی در تولید غذا مخصوصا در کشورهای در حال توسعه ایجاد کند.»
کارلتون کامینز، کارشناس ارشد فناوری و از بنیانگذاران شرکت باتریسازی آسلرون، در این مورد گفت: «قطعا ضروری است که به شیوه تولید انواع باتری توجه کنیم» و افزود که این گزارش «آشکارا نشان میدهد باید بر طراحی و ساخت محصولات ذخیرهکننده انرژی که قابلیت تعمیر و نگهداری داشته باشند و با پیشرفت فناوری بتوان آنها را ارتقا داد، متمرکز شویم.»
«این رهیافت تضمین میکند که عمر باتریها را افزایش دهیم و هر گونه هدر رفتن غیرضروری منابع محدود کره زمین را حذف کنیم. همچنین واکنش زنجیرهای مثبتتری ایجاد میشود که در نهایت نیاز زیاد به اسید سولفوریک مثل گذشته را کاهش میدهد.»