ایتنا - دانشمندان چیزی را پیدا کردهاند که میگویند «حلقه مفقوده» در جستوجوی منشا آب در منظومه شمسی ما است.
آب گازی در اطراف یک ستاره دوردست، در دیسک (قرص) تشکیل سیارهای که آن را احاطه کرده است، دیده شد.
این مشاهدات به توضیح اینکه آب چگونه از ابرهای گازی تشکیلدهنده ستاره به سیاراتی مانند زمین آمد - کمک میکند - و از این ایده پشتیبانی میکند که قدمت آبی که ما را احاطه کرده از خورشید ما بیشتر است.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، جان جی توبین، ستارهشناس رصدخانه ملی رادیویی نجوم ایالات متحده و نویسنده اصلی این مقاله که امروز در نیچر منتشر شد، گفت: «ما اکنون میتوانیم منشا آب در منظومه شمسی خود را تا پیش از شکلگیری خورشید دنبال کنیم.»
دانشمندان با مشاهده «وی ۸۸۳ اوریونیس»، دیسکی از مواد پیرامون ستارهای در فاصله ۱۳۰۰ سال نوری از زمین، به این کشف دست یافتند. این دیسک (قرص) سیارهساز در کنار ستاره ایجاد شده است و مواد موجود در آن درنهایت شروع به فشرده شدن میکنند تا اجرام بزرگتری مانند سیارات را ایجاد کنند.
دانشمندان آب گازی را در میان آن ماده مشاهده کردند. آنها با بررسی ترکیبات این آب، میتوانند زمان و مکان تشکیل آن را پیدا کنند.
پژوهشهای پیشین نشان داده است که آب در دنبالهدارهای منظومه شمسی شبیه به آب در زمین است و این نشان میدهد که ممکن است دنبالهدارهای قبلی آن را به سیاره ما رسانده باشند، اما یک حلقه گمشده در این فرآیند وجود داشت: چیزی که ستارههای جوان را به دنبالهدارها متصل میکرد.
توبین گفت: «در این مورد (وی ۸۸۳ اوریونیس) حلقه مفقوده است.» «ترکیب آب موجود در این دیسک بسیار شبیه به ترکیب آب در دنبالهدارها در منظومه شمسی خودمان است.»
«این تاییدی بر این نظریه است که آب در منظومههای سیارهای، میلیاردها سال پیش، قبل از خورشید، در فضای بین ستارهای شکل گرفته است و هم دنبالهدارها و هم زمین، نسبتا بدون تغییر صاحب آن شدهاند.»