ايتنا - ارتباط پروتئین‌های خرس آبی در کند کردن روند پیری انسان

تاردیگرید، یا خرس آبی، یکی از فناناپذیرترین اشکال حیات در جهان است، که قادر است در شرایط محیطی سخت زنده بماند.

آن‌ها می‌توانند پس از خشکیدگی کامل، یخ‌زدگی، حرارت تا دمای بیش از ۳۰۰ درجه فارنهایت (۱۵۰ درجه سانتیگراد) زنده بمانند، چند هزار بار بیش از آستانه تحمل انسان در معرض تابش اشعه قرار بگیرند، و حتی در خلاء ماورای جو دوام بیاورند.

پژوهش‌های پیشین نشان داده است که این موجودات، که کمتر از نیم میلیمتر طول دارند، وقتی در معرض شرایط محیطی سخت قرار می‌گیرند، می‌توانند وارد وضعیت زندگی نباتی شوند تا از بدنشان محافظت کنند.

دانشمندان در تلاش بوده‌اند به سازوکار دقیقی پی ببرند که خرس‌های آبی هنگام مواجهه با فشارهای محیطی، برای ورود و خروج از این وضعیت وقفه زیستی به کار می‌برند.

اکنون، یافته‌های یک گروه پژوهشی که هدایت آن را دانشگاه وایومینگ (UW) آمریکا بر عهده دارد، نشان داده است خرس‌های آبی از پروتئین‌هایی استفاده می‌کنند که ژل‌هایی داخل سلول‌هایشان تشکیل می‌دهند تا فرایندهای زیستی را آهسته کنند.

پژوهشگران دریافتند وقتی این پروتئین‌ها وارد سلول‌های انسان می‌شوند، مولکول‌ها دلمه می‌بندند و سوخت‌و‌ساز را کند می‌کنند، درست مثل اتفاقی که در خرس‌های آبی می‌افتد.

یافته‌های پژوهشگران همچنین نشان داد وقتی سلول‌های انسانی تولیدکننده این پروتئین‌های تاردیگرید در وضعیت وقفه زیستی قرار می‌گیرند، این سلول‌ها مقابل فشارها مقاوم‌تر می‌شوند.

یافته‌ها همچنین نشان داده است این فرایند، که به سلول‌های انسان برخی از توانایی‌های خرس آبی را می‌بخشد، برگشت‌پذیر است.

توماس بوثبی، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه وایومینگ، گفت: «وقتی فشار رفع می‌شود، ژل‌های تاردیگرید حل می‌شود، و سلول‌های انسان به سوخت‌و‌ساز طبیعی‌شان بازمی‌گردند.»

یافته‌های پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که از برخی گونه‌های پروتئین‌ خرس آبی می‌‌توان برای تثبیت داروی مهمی که برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی به کار می‌رود، استفاده کرد.

این کشف تازه ممکن است به ایجاد فناوری‌های جدیدی منجر شود که برای کند کردن روند پیری، فرایند وقفه زیستی را در سلول‌ها یا حتی کل موجود زنده برانگیزد.

این پژوهش همچنین شواهد بیشتری فراهم می‌کند که در نهایت می‌توان از پروتئین‌های خرس آبی استفاده کرد تا درمان‌های نجات‌بخش در دسترس افرادی قرار بگیرد که در مورد آن‌ها نگهداری در یخچال ممکن نیست و همچنین ظرفیت ذخیره روش‌های درمانی مانند سلول‌های بنیادی افزایش داد.