ابعادی متفاوت با تصورات گذشته برای سیاره ولگرد منظومه ما
ایتنا - امیر سراج، اخترفیزیکدان در دانشگاه پرینستون، درباره سیارهای احتمالی که بسیار متفاوت از این سیاره فرضی X است نظریهپردازی کرده است.
منظومه شمسی فقط هشت سیاره دارد - که ما آنها را میشناسیم. اما اخترشناسان به دنبال یافتن چندین سیاره احتمالاٌ کشفنشده و دیگر سنگهای فضایی در لبههای بیرونی منظومه شمسی هستند: منطقهای تاریک و دشوار به نام کمربند کویپر.
به گزارش ایتنا و به نقل از TheMessenger، اکنون یک مقاله جدید جنبهای دیگر برای این نظریه پیشنهاد میکند که حداقل یک سیاره دیگر در لبههای دورتر همسایگی کیهانی ما وجود دارد: یک سیاره ولگرد و بیگانه که از فضای بینستارهای آمده و در حوزه گرانش خورشید ما گرفته شده است.
هنوز چنین سیارهای کشف نشده است. اما وجود آن در حال حاضر مبتنی بر ریاضیات است که در مقاله اخیر منتشر شده در مجله The Astrophysical Journal Letters شرح داده شده است.
سیاره ایکس؟
احتمال وجود بیش از هشت سیاره در منظومه شمسی از دیرباز موضوع مورد توجه اخترشناسان بوده است. چندین سیاره کوتوله، از جمله پلوتو، در نواحی بیرونی منظومه شمسی در منطقهای به نام کمربند کویپر وجود دارند، منطقهای سرد و تاریک به شکل دوناتی که بیش از 2.5 میلیارد مایل از خورشید فاصله دارد و عمدتاً از میلیونها شی یخی کوچک تشکیل شده است.
اما به دلیل وسعت این ناحیه از فضا و از آنجا که اجرام کمربند کویپر که تاکنون کشف شدهاند دارای مدارهای نامعمولی بودهاند، بسیاری از نظریهها نشان میدهند که این کمربند در دل خود سیارهای به اندازه نپتون را پنهان کرده است که به سیاره X یا سیاره 9 معروف است.
اما در این مقاله جدید، امیر سراج، اخترفیزیکدان در دانشگاه پرینستون، درباره سیارهای احتمالی که بسیار متفاوت از این سیاره فرضی X است نظریهپردازی کرده است. سیاره تئوریک سراج، بسیار کوچکتر است – چیزی بین اندازه زمین و مریخ، و، مانند زمین، سنگی نیز هست.
محور استدلال سراج محاسبه جرم کل سیارات در فضا و اینکه سیارات ولگرد چه مقدار از آن جرم را، بدون اتصال به هیچ ستارهای، به خود اختصاص میدهند است – پدیدهای که وقوع آن به اثبات رسیده است. حداقل 70 سیاره ولگرد به تایید رسیدهاند، و برخی مطالعات حتی تخمین میزنند که تعداد سیارات ولگرد ممکن است در واقع از ستارگان کهکشان راه شیری هم بیشتر باشد.
با توجه به فراوانی آنها، سراج از ریاضیات نسبتاً پیچیدهای برای این نظریهپردازی استفاده کرده است که نشان میدهد، در اوایل شکلگیری منظومه شمسی، به احتمال زیاد چنین سیارهای که آزادانه در فضا سرگردان بود، توسط کشش خورشید به دام افتاده باشد. و البته تعداد این سیارهها در منظومه ما تا 5 مورد و عمدتاٌ در ابعاد تقریبی تیر (عطارد) تخمین شده است.
با این که اینها همه در حال حاضر تئوری هستند، اما سراج خاطرنشان میکند که یک تلسکوپ قدرتمند در ارتفاعات کوههای شیلی به نام تلسکوپ بزرگ سینوپتیک سروی (LSST) قرار است در ماه اوت 2025 به طور کامل آنلاین شود - و میتواند این معما را حل کند.