ايتنا - ارتباط فضاپیمای وویجر ۱ ناسا پس از ماه‌ها با زمین برقرار شد

این سفینه فضایی ارسال اطلاعات قابل‌ خواندن به زمین را در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳ متوقف کرد، اگرچه کنترل‌کننده‌های این فضاپیما می‌توانستند بگویند که وویجر ۱ هنوز دستورات از زمین را دریافت می‌کند.

در ماه مارس تیم‌هایی که در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا مشغول کار بودند متوجه شدند که عیب تنها به یک تراشه خراب بازمی‌گردد.

مهندسان ناسا نمی‌توانستند به شکل فیزیکی تراشه معیوب را تعمیر یا تعویض کنند، به همین خاطر تصمیم گرفتند کدهای مورد نظر را از راه دور در بخش دیگری از سامانه داده‌های پروازی (FDS) قرار دهند و با ابداع این اصلاح کدگذاری هوشمندانه سیستم حافظه رایانه‌ای ۴۶ ساله وویجر ۱ را از نو راه‌اندازی کردند.

ناسا در بیانیه خود گفته است فضاپیمای وویجر ۱ اکنون «در حال ارسال داده‌های قابل استفاده در مورد سلامت و وضعیت سیستم‌های مهندسی خود است.»

این سازمان اضافه کرد: «گام بعدی این است که فضاپیما را قادر سازیم تا دوباره اطلاعات علمی را به زمین ارسال کند.»

وویجر ۱ که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد، اولین فضاپیمای بشر بود که در سال ۲۰۱۲ توانست به محیط بین ستاره‌ای وارد شود و در حال حاضر بیش از ۲۴ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد.

پیام‌های ارسال‌شده از زمین حدود ۲۲ ساعت و ۳۰ دقیقه طول می‌کشد تا به فضاپیما برسد. دوقلوی وویجر ۱ یعنی وویجر ۲ نیز در سال ۲۰۱۸ از منظومه شمسی خارج شد.

هر دو فضاپیمای وویجر ۱ و ۲ دیسک‌های مسی با روکش طلا دارند که برای انتقال اطلاعات کلی دنیای بشر به فرازمینی‌ها طراحی شده است.

این دو صفحه شامل نقشه منظومه شمسی، یک قطعه اورانیوم (که به عنوان یک ساعت رادیواکتیو عمل می‌کند و به دریافت‌کنندگان اجازه می‌دهد تاریخ پرتاب سفینه فضایی را تعیین کنند) و دستورالعمل‌های نمادینی است که نحوه دسترسی به اطلاعات را نشان می‌دهند.

محتویات این صفحات همچنین شامل تصاویر رمزگذاری‌شده از حیات روی زمین و همچنین موسیقی و صداهای مناظر طبیعی سیاره ما است.

انتظار می‌رود که سوخت این دو فضاپیما در سال ۲۰۲۵ تمام شود. پس از این تاریخ، دو کاوشگر در پهنه کهکشان راه شیری سرگردان خواهند شد و احتمالاً تا ابد در سکوت به حرکت خود ادامه خواهند داد.