کشاورزی نسل آینده: چگونه ماهوارهها میتوانند بحران ریزمغذیها را از فضا حل کنند؟
تحقیقات انجامشده توسط دانشگاه توئنته و شورای ملی تحقیقات ایتالیا نشان داده است که ماهوارهها میتوانند ترکیب مواد مغذی محصولات را تحلیل کنند.
کشاورزی نسل آینده با استفاده از فناوری ماهوارهای میتواند بهطور قابل توجهی به حل بحران مواد مغذی در جهان کمک کند. در آیندهای نزدیک، ماهوارهها قادر خواهند بود سطح مواد مغذی در محصولات غذایی را در مراحل اولیه رشد نظارت کنند.
به گزارش ایتنا، این امر به کشاورزان این امکان را میدهد که در زمان کمتری به مشکلات پی ببرند و راهکارهایی برای کاهش سوء تغذیه جهانی ارائه دهند. کمبود ریزمغذیها، که به آن گرسنگی پنهان نیز گفته میشود، یکی از بزرگترین چالشهای امنیت غذایی است که بیش از یک میلیارد نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهد.
سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد نیز بر عدم پیشرفت در کاهش گرسنگی و سوء تغذیه تأکید کرده است و تاکید میکند که صرفاً تغذیه کافی نیست. باید بر ارائه رژیم غذایی غنی از ریزمغذیهای ضروری تمرکز کرد. یکی از اصلیترین چالشها این است که تحلیل غلات برداشتشده برای مواد مغذی هزینهبر و زمانبر است و اندازهگیریها تنها پس از برداشت امکانپذیر است.
تحقیقات انجامشده توسط دانشگاه توئنته و شورای ملی تحقیقات ایتالیا نشان داده است که ماهوارهها میتوانند ترکیب مواد مغذی محصولات را تحلیل کنند. ابزارهای هیپرطیفی و چندطیفی نصبشده بر روی مأموریتهای فضایی مانند پریسما 2 و سنتینل-2 قادر به انجام این کار هستند.
برای آخرین تحقیق، تیمی از دانشمندان دادههای حسگرها را برای تحلیل مزارع ذرت، برنج، سویا و گندم در منطقه دشت پو ایتالیا استفاده کردند. این تیم دسته کوچکی از مواد معدنی مهم محصولات را که در تحلیل طیفی توسط حسگرهای نصبشده بر روی ماهواره شناسایی شده بودند انتخاب کردند و آنها را با نتایجی که از تحلیل آزمایشگاهی غلات به دست آمده بود مقایسه کردند. نتایج نشان داد که پیشبینی دقت مواد مغذی در مزارع گندم و سویا امیدوارکننده است، اما در مورد ذرت و برنج دقت کمتری دارد.
هدف نهایی این است که ماهوارهها، هشدارهای زودهنگام به کشاورزان ارائه دهند تا آنها بتوانند کمبود مواد مغذی را اصلاح کنند و کیفیت محصولات را افزایش دهند. با توجه به چالشهای ناشی از تغییرات اقلیمی که کشاورزان را تحت تأثیر قرار داده است، این رویکرد امید زیادی دارد. با استفاده از این فناوری، کشاورزان قادر خواهند بود با تأمین مکملهای لازم برای خاک، شکافهای مواد مغذی را پر کنند و به این ترتیب امنیت غذایی جهانی را تقویت کنند.