ايتنا - ماه پیرتر از آن است که تصور می‌شد

فرضیه‌های کنونی پذیرفته‌شده غالبا بر این ایده استوارند که شکل‌گیری ماه با برخورد سهمگین یک جرم به زمین آغاز شد. طبق فرضیه‌های موجود درباره نحوه شکل‌گیری ماه، جرمی آسمانی‌ در ابعاد مریخ به نام تئا تنها کمی پس از شکل‌گیری زمین، به عبارت دقیق‌تر، حدود ۴.۵ میلیارد سال قبل، با زمین جوان برخورد کرد و این برخورد سبب شد حجم عظیمی از سنگ‌های گداخته به فضا پرتاب شوند و جرمی را تشکیل دهند که امروزه به شکل ماه در آسمان می‌بینیم.

تحقیقات جدید دانشمندان که در مجله طبیعت (nature) منتشر شد، نشان می‌دهد که این رویداد احتمالا زودتر از آنچه پیش از این فکر می‌کردیم، رخ داده است.

محققان تاکنون بر اساس بررسی نمونه‌های سنگی که فضانوردان ماموریت‌های آپولو به زمین آورده بودند، قدمت ماه را حدود ۴.۳۵ میلیارد سال تخمین می‌زدند.

آن‌ها پیش از این نیز با استفاده از گردوغباری که فضانوردان ماموریت آپولو ۱۷ سال ۱۹۷۲ با خود به زمین آوردند، به این نتیجه رسیده بودند که این غبارها از بلورهای ریز زیرکُن تشکیل شده‌اند.

محققان می‌گویند آثار گرانشی زمین حدود ۴.۳۵ میلیارد سال پیش، بار دیگر بر ماه اثر گذاشت و این فرایند موجب شد حجم زیادی از مواد مذاب از درون ماه به سطح آن راه پیدا کنند.

تحقیقات پژوهشگران همچنین حاکی از آن است که اغلب نمونه‌های سنگی سطح ماه در حقیقت به زمان سرد شدن این مواد مذاب مربوط می‌شوند و نه زمان شکل‌گیری ماه.

بررسی‌های جدید دانشمندان اکنون قدمت بین ۴.۴۳ تا ۴.۵۳ میلیارد سال را برای ماه تخمین می‌زند. آن‌ها می‌گویند که این عدد با مدل‌های دینامیکی شکل‌گیری سیارات در منظومه شمسی سازگاری بیشتری دارند.

دانشمندان در تحقیقات قبلی خود نیز به این نتیجه رسیده بودند که بخش‌ زیادی از پوسته ماه چیزی حدود ۲۰۰ میلیون سال از محاسبات قبلی پیرتر است.

این تحقیق با بررسی مدل‌های حرارتی، دهانه‌های برخوردی روی ماه و سن برخی مواد معدنی، پیشنهاد می‌کند که ماه ممکن است به طور دقیق‌تر تا ۴.۵۱ میلیارد سال قدمت داشته باشد که این میزان، بیش از ۱.۵ میلیون سال قدیمی‌تر از تخمین‌های قبلی است.

تحقیقات آن‌ها می‌تواند این موضوع را نیز توضیح دهد که چرا تعداد دهانه‌های روی سطح ماه، با توجه به اینکه ماه حدود چهار میلیارد سال پیش تحت بمباران شدید سیارک‌ها قرار گرفت، کمتر از آن چیزی است که انتظار می‌رود.

به گفته دانشمندان، این دهانه‌ها در زمانی که ماه گرم شد، به عبارتی پاک شدند. در حال حاضر، سازمان‌های فضایی و جامعه علمی برای سفر دوباره به ماه علاقه زیادی دارند. یکی از دلایل این است که قدرت‌های فضایی اکنون برای رسیدن به قطب جنوب ماه که احتمال دارد در آنجا آب وجود داشته باشد، با یکدیگر رقابت می‌کنند. در همین راستا ناسا قصد دارد پایگاه‌هایی در قطب جنوب ماه بسازد تا به کمک آن بتوان برای سفر به مریخ، ایستگاهی بین‌راهی ایجاد کرد.