ایتنا - با توجه به اینکه نور بدون داشتن جرم، از سرعت بالایی برخوردار است، شاید بتوانیم یک پرتو متمرکز از نور مثل لیزر را بهطور پیوسته توانمند کنیم.
در طی پنج میلیارد سال آتی، انرژی خورشید تمام خواهد شد و انبساط خواهد یافت و به احتمال زیاد، زمین را در بر خواهد گرفت. بنابراین قرار دادن زمین در یک مدار دورتر، میتواند یک راهکار مناسب باشد.
اما انسانها چطور میتوانند از پس این کار و چالشهای آن بر بیایند؟ فرض کنیم میخواهیم زمین را از مدار کنونیاش بهاندازه ۵۰ درصد از خورشید دور کنیم و مثلاً آن را تا مریخ ببریم.
البته سالهاست که برای حرکت دادن اشیاء کوچک مثل سیارکها از مدارشان، فنونی یافتهایم که این کار عمدتاً برای محافظت از زمین در برابر اصابت این اجرام بوده است. ولی با توجه به ماهیت مخرب بودن این روشها، نمیتوان از آنها برای زمین هم استفاده کرد.
به گزارش ایتنا به نقل از livescience، برخی از روشها نیز مبتنی بر یک فشار مداوم هستند که از طریق اعمال فشار بر سیارک از طریق فضاپیمایی که در نزدیکی آن قرار دارد، صورت میگیرد. این روش هم با توجه به جرم بسیار زیاد زمین امکانپذیر نیست.
از سوی دیگر، با توجه به اینکه نور بدون داشتن جرم، از سرعت بالایی برخوردار است، شاید بتوانیم یک پرتو متمرکز از نور مثل لیزر را به طور پیوسته توانمند کنیم. اما حتی استفاده از یک نیروگاه لیزری ۱۰۰ گیگاواتی نیز برای انجام چنین کاری به استفاده باید میلیاردها میلیارد سال بهطور مداوم مورد استفاده قرار بگیرد.
همچنین، گفته میشود نور با استفاده از یک بادبان خورشیدی (solar sail) که در نزدیکی زمین قرار دارد، میتواند مستقیماً از خورشید به زمین بازتابیده شود.
ولی پژوهشگران نشان دادهاند که این کار به یک دیسک بازتابنده بهاندازه ۱۹ برابر قطر زمین نیاز دارد و زمان لازم برای انجام این کار، یک میلیارد سال است.
در حال حاضر از میان تمامی گزینههای موجود، استفاده از چندین کمک گرانشی میتواند دسترسپذیرتر باشد. اما در آینده بهرهبرداری از نور شاید راهکار عمده تلقی گردد.
از سوی دیگر، اگرچه این کار از لحاظ تئوری انجامپذیر است و این امکان وجود دارد که روزی به لحاظ فنی نیز قابل دستیابی باشد، اما شاید راهکار سادهتر، انتقال گونههای زیستی زمین به همسایگان دیگری همچون مریخ باشد که میتواند از زوال خورشید جان سالم بهدر ببرد.