ايتنا - آنچه در مورد سمعک باید بدانید

از هر شش نفری که به سمعک نیاز دارند، یک نفر از آن استفاده نمی‌کند. اما بهتر است بدانید که برای بسیاری، سمعک می‌تواند عاملی برای تغییر و بهبود سبک زندگی باشد.

سمعک چیست و چگونه کار می کند؟
سمعک‌ها ابزاری هستند که صدا را تقویت می‌کنند. این ابزارها از سه بخش تشکیل شده‌اند: یک میکروفون برای گرفتن صدا، یک تقویت کننده برای پردازش صدا و یک گیرنده (که به عنوان بلندگو نیز شناخته می‌شود)، برای رساندن صدا به گوش. انرژی سمعک توسط باتری تامین می‌شود. امروزه اکثر آنها یک باتری قابل شارژ داخلی دارند.

چگونه متوجه شوید که به سمعک نیاز دارید؟
اگر حس می‌کنید که در شنیدن صداها و مکالامات مشکل پیدا کرده‌اید، صدای تلویزیون را بیشتر از گذشته افزایش می‌دهید، یا دوستان و عزیزانتان پیشنهاد می‌کنند که باید شنوایی خود را آزمایش کنید. ممکن است به سمعک نیاز داشته باشید.

برخی از کم‌شنوایی‌ها به تدریج رخ می‌دهد و ممکن است چندان مورد توجه قرار نگیرد. البته همه سطوح کم شنوایی به سمعک نیاز ندارند. برای تعیین اینکه آیا ممکن است به سمعک نیاز داشته باشید یا نه، بهتر است از یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) یا یک متخصص شنوایی شناس، کمک بگیرید.
برخی آزمایشات تشخیصی مانند میزان شنیدن صداها، فرکانس‌های بالا و پایین، صداهای ملایم و بلند و کلمات از شما گرفته می‌شود. اگر پزشک تشخیص کم‌شنوایی داد، گزینه‌هایی را با شما در میان می‌گذارد.

همچنین می‌توانید برنامه‌هایی را در تلفن هوشمند خود پیدا کنید که شنوایی شما را آزمایش می‌کنند. اما در نهایت تمام نتایج باید توسط یک متخصص تایید شود.

آشنایی انواع سمعک
در اینجا مروری بر رایج ترین انواع سمعک ها ذکر شده است.

پشت گوش (BTE)
سمعک‌های BTE در اطراف گوش خارجی قرار می‌گیرند. یک لوله، صدا را به قالب گوش که در کانال گوش قرار دارد می‌فرستد.

مزایا: اندازه آنها بزرگ است و بنابراین قدرتمندتر هستند و بیشترین تقویت صدا را ارائه می‌دهند. همچنین برای تمام سنین و تمام سطوح کم شنوایی مناسب هستند.

معایب: قابل مشاهده‌ترین نوع هستند.

گیرنده در کانال (RIC) یا گیرنده در گوش (RITE)
سمعک‌های RIC یا RITE نیز دور گوش بیرونی می‌پیچند، اما کوچک‌تر هستند زیرا محفظه بیرونی فقط حاوی میکروفون است. یک سیم کوچک میکروفون را به گیرنده متصل می‌کند که در کانال گوش قرار می‌گیرد.

مزایا: اندازه آنها کمتر از BTE و در نتیجه کمتر در معرض دید هستند. میکروفون و گیرنده از هم جدا هستند و نسبت به سایر سمعک‌ها بازخورد کمتری دارند.

معایب: مستعد جرم‌گرفتگی هستند و به دلیل موقعیتی که در گوش دارند، ممکن است نیاز به نگهداری بیشتری داشته باشند.

سمعک‌های داخل گوش (ITE) یا داخل کانال (ITC).
این نوع از سمعک چندان مشخص نیست، بلکه به طور کامل یا در کاسه گوش، یا در مجرای گوش قرار می‌گیرند. سبک‌های زیادی وجود دارد، از مدل بزرگ‌تر که در کانچا قرار می‌گیرد تا کوچک‌ترین مدلی که تقریباً به‌طور نامرئی در مجرای گوش قرار می‌گیرد.

مزایا: نسبت به مدل‌های پشت گوش کمتر دیده می شوند.

معایب: ممکن است برای کسانی که مشکلات مهارتی دارند کار با آنها سخت باشد و عمر باتری آنها نیز ممکن است به خوبی سمعک‌های بزرگتر نباشد.

سمعک‌های بدون نسخه
سمعک‌هایی که در بالا ذکر شد عموماً نیاز به نسخه پزشکی دارند و به طور خاص برای هر بیمار با توجه به سطح شنوایی و شکل و اندازه گوش آنها نصب می‌شوند. اما می‌توانید سمعک بدون نسخه و بدون مراجعه به پزشک متخصص بخرید.

مزایا: این سمعک‌ها ممکن است اولین گام برای استفاده از سمعک برای کسانی باشند که کم شنوایی خفیف تا متوسط دارند.

معایب: برخی از این محصولات ممکن است کیفیت بالایی نداشته باشند، و یا به اندازه کافی برای کاهش شنوایی قدرتمند نباشند.

عمر سمعک چقدر است؟
سمعک می تواند تا 10 سال یا بیشتر دوام بیاورد. اما به خاطر داشته باشید که این ابزار به طور مداوم ارتقا می‌یابد. متخصصان توصبه می‌کنند هر سه تا هفت سال یکبار سمعک را ارتقا دهید. برای حفظ عملکرد مفید سمعک‌ها، آن‌ها را هر روز با یک پارچه نرم پاک کنید و در صورت عدم استفاده، آن‌ها را با در جعبه‌شان نگهداری کنید.

زندگی با سمعک
سمعک می‌تواند زندگی را تغییر دهد. اما تنظیم سمعک‌ها زمان می‌برد زیرا آنها صدا را تغییر می‌دهند و حتی در ابتدا ممکن است کمی آزاردهنده باشند و حس ناخوشایندی در گوش ایجاد کند.

در ماه اول استفاده از سمعک سعی کنید بجز مواقعی که خواب هستید از سمعک استفاده کنید. هرچه بیشتر آنها را استفاده کنید، سریع‌تر با آنها سازگار می شوید. اگر بعد از یک ماه، هنوز برای شما حس ناخوشایند داشت، از پزشک یا متخصص شنوایی خود بخواهید که یک فیتینگ مجدد را انجام دهد. ممکن است مجبور شوید چند نوع دیگر از سمعک را امتحان کنید.